Η επίσκεψη της καγκελαρίου Μέρκελ ανέδειξε για μία ακόμη φορά το πόσο δύσκολες είναι οι ελληνογερμανικές σχέσεις, στο παρελθόν, ειδικά δε σε αυτήν την περίοδο. Η δεκαετία του ’90 -ειδικά επί πρωθυπουργίας του κ. Σημίτη- ήταν από τις καλύτερες περιόδους στις ελληνογερμανικές σχέσεις, χωρίς κανείς τότε να μιλά γι’ αυτό. Δεν χρειαζόταν, άλλωστε, αφού οι δουλειές πήγαιναν καλά και για τους Γερμανούς και για τους εγχώριους μεγάλους παράγοντες. Κερδισμένη δυσανάλογα ήταν η Γερμανία. Όταν, όμως, φτάσαμε στην εποχή της κρίσης (2008), το Βερολίνο επετέθη σκληρά στην Ελλάδα, πρωτίστως δε στην ελληνική κοινωνία, την οποία κατέστησε υπεύθυνη συνολικά για όλα τα δεινά. Ο μέσος Γερμανός πείστηκε πως δεν πρέπει να επιτρέψει στον «ψεύτη Έλληνα» να καταστρέψει την Ευρωζώνη. Ήρθαν, όμως, τα μεγάλα προβλήματα και οι πραγματικές απειλές – Ισπανία, Ιταλία. Σήμερα που η κρίση χρέους απειλεί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα -όχι βεβαίως εξαιτίας των Ελλήνων- η γερμανική ηγεσία επιστρέφει στην Ελλάδα, για να πιάσει το νήμα από την αρχή. Πρώτον, για να δείξει ότι είναι ηγέτης που μπορεί να διαχειριστεί την κρίση και, δεύτερον, για να κόψει τη δυνατότητα στον Μόντι ή στον Ολάντ να αναδειχθούν αυτοί ρυθμιστές των εξελίξεων. Η Αθήνα τής δίνει αυτήν τη δυνατότητα, ο Αντ. Σαμαράς, υπό τον κίνδυνο που αντιμετωπίζουμε, δείχνει έτοιμος να αποδεχθεί τους γερμανικούς όρους.

Μόνο που η γερμανική ηγεσία δεν μπορεί να απαρνηθεί τον εαυτό της. Ζητεί και πάλι ανταλλάγματα και μάλιστα χειροπιαστά. Ο κ. Ρέσλερ το φωνάζει εδώ και έναν χρόνο, ο κ. Φούχτελ εργάζεται σιωπηρά.

Οι απαιτήσεις των Γερμανών, η εμμονή τους για κυριαρχία οικονομική και πολιτική έχουν μικρό ορίζοντα. Όχι γιατί θα αντιμετωπίσουν «ηρωικές στρατιές που θα αντισταθούν», αλλά γιατί τα πράγματα τους έχουν ξεπεράσει.

Η κρίση χρέους απειλεί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Αν καταρρεύσει, η δουλειά του κ. Φούχτελ θα πάει χαμένη. Αν συνεχίσει να μη λύνεται το πρόβλημα, τίποτα δεν εγγυάται πως στην Ελλάδα θα μπορεί να ορθοποδήσει κάποια από τις μπίζνες που ονειρεύονται.

Ακόμη και αν τις έχουν αγοράσει κοψοχρονιά.