3452 2013 02 11 08 37 39

Αποκαλύπτεται τώρα η κρυφή σκοπιμότητα των επαχθών Μνημονίων

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύθηκε 09 Φεβρουαρίου 2013

Πανηγυρίζουμε -και δικαιολογημένα- καθώς η μία μετά την άλλη οι πολυεθνικές εταιρείες δείχνουν την εμπιστοσύνη τους στη χώρα μας, μη αποσύροντας την παραγωγική τους δραστηριότητα, αλλά, αντιθέτως, αυξάνοντάς την.

Βεβαίως, προβάλλεται ως επιχείρημα -κατανοητό- ότι εξέλιπεν ο κίνδυνος της εξόδου της Ελλάδος από το ευρώ, μολονότι το αντίθετο θα έπρεπε να τις ικανοποιεί, αφού με ισχυρό νόμισμα στη φαρέτρα τους θα επένδυαν σε μια χώρα με νόμισμα-κουρελόχαρτο. Προβάλλεται ακόμη η πολιτική σταθερότητα που έχει αποκατασταθεί, μολονότι, αν ήξεραν τα ελληνικά πράγματα, θα όφειλαν να γνωρίζουν ότι η τρικομματική κυβέρνηση, ως νέο πολιτικό πείραμα, δεν είναι αποτέλεσμα ελληνικής πολιτικής ωριμότητας, όπως έχουμε ξαναγράψει από αυτήν εδώ τη θέση, αλλά σκοπιμότητας, συγκυρίας και ανάγκης.

Αντιθέτως, η αλήθεια βρίσκεται στον τρίτο λόγο, για την αιφνίδια επιχειρηματική αγάπη των ξένων εταιρειών, που έχουν παραρτήματα στην Ελλάδα. Και που δεν είναι άλλος, από την τρομακτική μείωση του εργασιακού κόστους ακόμη και στις ιδιωτικές επιχειρήσεις!

Το συμπέρασμα αποτελεί πλήρη επιβεβαίωση όσων είχαμε καταγγείλει στο παρελθόν, ως στόχο, μεταξύ άλλων, των Μνημονίων, τα οποία προφανώς και δεν αποσκοπούσαν μόνο στον διοικητικό εκσυγχρονισμό της χώρας, αλλά στη δημιουργία μισθολογικών συνθηκών Ασίας, προκειμένου να καταστεί -υποτίθεται- ανταγωνιστικότερη η ελληνική Οικονομία. Μόνο που δεν συμβαίνει αυτό. Διότι μια Οικονομία με ένα σκληρό νόμισμα, όπως είναι το ευρώ, αποκλείεται να καταστεί ανταγωνιστική, ενώ με χαμηλό εργατικό κόστος αυξάνονται τα περιθώρια επιχειρηματικών κερδών, κάτι που εξυπηρετεί τις πολυεθνικές επιχειρήσεις και μόνο. Άλλωστε, δεν ξέρουμε αν προτίθενται και πότε να κάνουν επενδύσεις, ώστε να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, ή με τα νέα τους κέρδη, λόγω χαμηλού εργατικού κόστους, θα σπεύσουν να εξισορροπήσουν τις απώλειες κερδών από την ύφεση.

Ακόμη και αν προβληθεί ο αντίλογος, πως σε μια χώρα με ύφεση μπορούν να έχουν κέρδη, υπάρχει η απάντηση, μέσα από τους ίδιους τους πραγματικούς στόχους των Μνημονίων. Επεβλήθη η μείωση του εργατικού κόστους, ώστε να μπορούν να κάνουν εξαγωγές. Υπέστη, δε, τέτοια μείωση το κόστος αυτό, ώστε όχι μόνο να εξισορροπεί αλλά και να υπερβαίνει το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας, εξαιτίας του σκληρού νομίσματος, στο οποίο αποτιμάται η εν Ελλάδι παραγωγή των πολυεθνικών εταιρειών!

Το προσεχές διάστημα θα πρέπει να το προσέξει ιδιαίτερα η κυβέρνηση Σαμαρά. Και αυτό διότι υπάρχει κίνδυνος να επιβεβαιωθούν και στην πράξη όλα τα παραπάνω, χωρίς συγχρόνως να γίνει καμία από τις επιβεβλημένες ενέργειες για την ανακούφιση της ελληνικής κοινωνίας. Ο κίνδυνος είναι ορατός όχι μόνο από εκθέσεις του ΔΝΤ στις οποίες έχουμε αναφερθεί, διότι ομολογούν την αποτυχία του Ταμείου στο πρόγραμμα που επέβαλε στη Ελλάδα, αλλά και από πρόσφατες δηλώσεις κορυφαίων Γερμανών αξιωματούχων -ο ένας εκ των οποίων διεκδικεί, μάλιστα, και την Καγκελαρία-, από τις οποίες προκύπτει και το γερμανικό παιγνίδι σε βάρος της Ελλάδας προς όφελος, όπως προαναφέρθηκε, του πολυεθνικού κεφαλαίου. Το ευρωπαϊκό αίσχος αποκαλύπτεται…