3456 2013 02 11 08 41 51

Τά αποτρόπαια

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύθηκε 09 Φεβρουαρίου 2013

Σίγουρα δε τιμάει τή χώρα μάς η δημοσιοποίηση τών κακοποιημένων πιτσιρικάδων πού λήστευαν τά παγκάρια από τίς Τράπεζες. Πόσω μάλλον η απόπειρα νά φτιασιδώσουν τίς κακοποιημένες μορφές τών συλληφθέντων. Άν βέβαια η δράση τούς αφορά μονάχα τό κούρσεμα τών τραπεζών, τότες στή κατάσταση πού βρίσκεται ο μέσος καταχρεωμένος Έλληνας, ίσως ν’ ακουστεί τό αναπάντεχο: «καλά κάνανε!».´

• Βέβαια η ένοπλη ληστεία δέν καθαγιάζει τήν ιδεολογική πλατφόρμα τών αναρχικών νεαρών. Από είκοσι ίσαμε εικοσιπέντε χρονώ βλαστάρια. Επειδής όταν κρατάς kalasnikow, πατήσεις τή σκαντάλη, άντε νά μαζώξεις τά αθώα θύματα.

• Ωστόσο άν έχεις βιώσει τή κτηνώδη βία ορισμένων φανατισμένων τερατόμορφων επίορκων αστυνομικών, στό πετσί σου, τότες γίνεσαι αλληλέγγυος. Ό,τι κι αν έκαμαν δέ νομιμοποιείται η κακοποίηση κρατουμένων, υποδίκων. Ωσότου αποφασίσει ο φυσικός δικαστής γιά τήν ενοχή, τή καταδίκη, η τήν αθώωση.

• Έτυχε προσωπικά νά γευτώ, τή βία από μίσθαρνα όργανα τής Δικτατορίας. Στίς 17 Μάη τού 1973. Βαλαωρίτου στή Σαλονίκη. Επικεφαλής τής συμμορίας πού με συνέλαβε Μπουζιάνης καί Τετραδάκος. Κι ακόμα καμμιά δεκαριά παληοτόμαρα πού χυμίξανε νά με κατασπαράξουν.´Ισαμε νά μέ δέσουνε κατάχαμα, περνώντας τόν αορτήρα του Μ 1, στά γυμνά μου πόδια, γιά τή Φάλαγγα, πρόλαβα νά βαρέσω μερικούς. Καλογυμνασμένος καθώς ήμουνα, στά 23 μου χρόνια, δέ χαμπάριαζα από φόβο, ούτε από τό κίντυνο. Αυτό πού δέ θά τούς συγχωρέσω ποτές μου, η σταναχώρια τών γονιών μου, όταν γύρισα μέ πρησμένο πρόσωπο, αιματώματα σ’ όλο μου το κορμί, στό χωριό μου. Σπασμένη κάτω γνάθο, μετακίνηση σπονδύλων στήν Οσφυική κι αυχενική μοίρα τής σπονδυλικής στήλης. Δέ καταδέχτηκα νά τούς κάμω αγωγή. Φυλάω ακόμα τήν Ιατροδικαστική έκθεση τού καθηγητή Επιβατιανού. Πόσες φορές μού γύρισε όμως τό μυαλό μου ανάποδα, νά ανέβω στή Σαλονίκη. Νά τούς ρίξω ένα χέρι ξύλο, τούς άνανδρους χουντοφασίστες. Αν ζούνε ακόμη, ανάμεσα στή ντροπή καί τή θλίψη γιά όσους φοιτητές κακοποίησαν. Θεός νά τούς συγχωρέσει. Εγώ ΟΧΙ!

• Συγχωρέστε μου τήν εξομολόγηση, βλέποντας αυτά τά ατίθασα παιδιά, έννοιωσα τή φρίκη τών βασανισμών, όταν είσαι φυλακούμενος. Δέν εξαργύρωσα ποτές μου τη μικρή μου συμμετοχή στήν Αντίσταση στήν εφτάχρονη τυραννία. Ευτυχώς. Ίσως νά μέ συναντούσατε σε καμμιά παληολίστα Λαγκάρντ, καθώς πολλοί τής γενηάς μου.

• «Δέ συνεργαζόμαστε, δέν απολογούμαστε, ζήτω η Αναρχία…». Ο ένας από τούς κατηγορούμενους πιτσιρικάδες ήτανε διάβασα φιλαράκι μέ τόν αδικοχαμένο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Καθώς κι αυτόπτης μάρτυρας τού φονικού.

• Ειναι εύκολο από τή πολυθρόνα τού σπιτιού σου, ελαφρά τή καρδία, νά καταδικάσεις τέτοιες συμπεριφορές. Όμως η αναρχία είναι μιά ιδεολογική οντότητα. Πρέπει γιά νά τήν αντιμετωπίσεις νά αναλύσεις τά αιτία γένεσής τής. Δέν είναι τυχαίο πού ο μέγας Αμερικάνος αναρχικός, ο Νόαμ Τσόμσκι κυκλοφοράει αβέρτα-κουβέρτα όλα τά βιβλία του ελεύθερα στή χώρα μάς. Δίνει διαλέξεις σ’ ολάκερη την ανθρωπότητα. Κι άντε νά αντικρούσεις τά επιχειρηματά του!

• Εν κατακλείδι, σαφέστατα δέν νομιμοποιείται η βία τών Αναρχικών. Τό αντάρτικο πόλης. Η ομάδα Μπάαντερ – Μάινχοφ, οι επίλεκτοι αναρχικοί τής Ιταλίας, ποτές δέ κατάφεραν νά κοινητοποιήσουν πλατιές λαϊκές μάζες. Κι όλοι τους πήγανε σά τό σκυλί στ’ αμπέλι. Ένα κράτος Δικαίου, η Δημοκρατία είναι η απάντηση. Η θαραπεία!